Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΦΡΟΠΑΘΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΦΡΟΠΑΘΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

    Η οδύσσεια των νεφροπαθών της Ελλάδας συνεχίζεται και τα υπουργεία Υγείας και Οικονομικών τους πετούν από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη. Δεν φτάνει που οι νεφροπαθείς τελικού σταδίου (υπό εξωνεφρική κάθαρση ή μεταμόσχευση) περνούν τη μισή τους ζωή νοσηλευόμενοι, καθώς αυτή εξαρτάται άμεσα από μηχανήματα και φάρμακα απαραίτητα για την περιοδική ρύθμιση των στοιχειωδέστερων βιολογικών τους λειτουργιών, έχουν να αντιμετωπίσουν σήμερα και το βουνό  της αναλγησίας και αδιαφορίας της πολιτείας,  που με τα μέτρα που λαμβάνει τους εξωθεί στην  φυσική εξόντωση. 

     Ο νέος τρόπος υπολογισμού του κόστους των φαρμάκων της θετικής λίστας που αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ, ενδέχεται να αποστραγγίσει και το τελευταίο ευρώ από τα λεηλατημένα εισοδήματα των νεφροπαθών. Ο καθορισμός της λεγόμενης «ασφαλιστικής τιμής» από τον Υπουργό Υγείας  θα κοστίσει άμεσα στον καθένα 100 ως 150 ευρώ το μήνα,  ενώ μεσοπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε εγκατάλειψη της θεραπευτικής αγωγής από τους ασθενείς που δεν θα είναι σε θέση να καλύψουν το κόστος που απαιτείται, με απρόβλεπτες συνέπειες. Είναι γνωστό ότι το θεραπευτικό σχήμα των σταθεροποιημένων νεφροπαθών δεν πρέπει να αλλάζει με οικονονμίστικα κριτήρια αφού κινδυνεύουν τόσο οι ζωές  τους, όσο και τα ταμεία που θα επιβαρυνθούν το κόστος που θα προκύψει από τις έκτακτες νοσηλείες και τις σειρές εξετάσεων που απαιτούνται.

    Αυτό το πλαίσιο αποδιοργάνωσης του συστήματος υγείας και της κοινωνικής συνοχής  έχει οδηγήσει τις μεταμοσχεύσεις σε  κατάρρευση, ως αποτέλεσμα του κλεισίματος μονάδων ΜΕΘ, της έλλειψης ειδικών ιατρών και νοσηλευτών,  καθώς και της οικονομικής κατάρρευσης του ΕΟΜ. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι οι μεταμοσχεύσεις συμπαγών οργάνων στην χώρα μας είναι λιγότερες από 20 ως τις 31 Μαρτίου, ενώ το  ΔΣ του ΕΟΜ έχει να συνεδριάσει 3 μήνες γιατί δεν έχει χρήματα για τα εισιτήρια των μελών του, εκτινάσσοντας τον χρόνο αναμονής των νεφροπαθών για μεταμόσχευση στα 10 χρόνια,  δηλαδή ΠΟΤΕ για την πλειοψηφία αυτών.   

     Οι παραπάνω πολιτικές στην υγεία οδηγούν σε ανεξέλεγκτα μονοπάτια τους νεφροπαθείς, μια που αυτές υλοποιούνται σε περιβάλλον αποστράγγισης  και ουσιαστικής κατάργησης των αναπηρικών συντάξεων,  επιλέγοντας η κυβέρνηση να εκδικηθεί τους νεφροπαθείς σαν να ήταν αυτοί η αιτία της οικονομικής κρίσης και η αναπηρία η επιλογή τους.